شعر هم برای استقبال از تو کم می آورد
میدانم،
چشم و دلم را که آذین ببندم هم کافی نیست
اما
دستانم را که بگیری
میشود آغاز فصل گرمای من و
نگاه تو...
پ.ن:خدا ! مرسی
پ.ن۲: همه ی فصل باران خط نخورده، تمام شد این انتظار ِ ....
پ.ن۳:دوباره تو سکوت من صدای خنده ساز شد...
مهم نوشت: سو ء تفاهم مضطربم میکنه!
بعد نوشت: یادت نره! رو شعور هیچ کس حساب نکن.
نه به خاطر شعر
نه به خاطر جور دیگر زیستن
خانه ی من
برای دونفر کوچک بود
به همین خاطر تنها ماندم!
پ.ن:مطلب از رسول یونان.
پ.ن۲:متن روی تصویر.
پ.ن:این پست احتمالا قراره زیاد اینجا بمونه!!
چتر که شکسته باشد نوبرانه پاییز هم دلهره آور است
آنوقت دیگر چفت پنجره هم تن و بدنت را میلرزاند که خدایی نکرده باد موهایت را نبرد و افکارت سرما نخورند.
با چتر شکسته پاییز که تمام میشود،
میشود آغاز دلهره ی تو و سوراخ های پوتین من....
پ.ن:دوباره میرسم به تو به هر دری که میزنم.
پ.ن۲:بدجوری شیفته ی این عکسم!